Sobre tuneles e movemento... Todo ten unha explicación... ou non?




Todos nos temos preguntado algunha vez, cando lemos un libro ou investigamos sobre un descubrimento científico ou un invento,  cómo se lle ocorrería? Semella un enigma insondable, o resultado dunha mente privilexiada ou o logro dunha imaxinación desbordante...
Porén os pensamentos, excepcionais ou non, non xorden da nada, senón das nosas experiencias, saberes aprendidos e recordos conscientes ou non. Por suposto, logo está a facilidade para organizar esas experiencias e recordos doutra forma, situalos nun novo contexto e mesmo deformalos e desestruturalos para que dean lugar a unha nova idea, orixinal e fascinante. De ónde veñen as grandes ideas? Imos poñer un exemplo.
Nun dos pasaxes mais famosos da obra de Lewis Carrol "Alicia no Pais das marabillas", o autor describe a caída de Alicia por un burato vertical:

"Alicia non tivo  tempo de pensar en deterse e atopouse caendo polo que parecía un pozo sen fondo.

Ou o pozo era en verdade profundo, ou ela caía moi amodo, porque Alicia, mentres descendía, tivo suficiente  tempo para mirar ao seu ao redor e para preguntarse que ía pasar despois. Primeiro, tentou mirar cara abaixo e adiviñar onde iría parar, pero estaba todo demasiado escuro para distinguir nada. Despois mirou cara ás paredes do pozo e observou que estaban cheas de armarios e andeis: aquí e alá viu mapas e cadros, colgados con cravos. Colleu, ao seu paso, un xerro dos estantes. Levaba unha etiqueta que dicía: MARMELADA DE LARANXA, pero, para a súa gran desilusión, viu que estaba baleiro. Non lle pareceu ben tiralo ao fondo, por medo a matar a alguén que andase por abaixo, así que o puxo noutro dos estantes mentres seguía descendendo.."


«Vaia! », pensou Alicia. «Despois dunha caída como esta, rodar polas escaleiras parecerame algo sen importancia! Que valente parecereilles a todos! Nin sequera diría nada, aínda que me caese do tellado!» (E era verdade.)

Abaixo, abaixo, abaixo. Non acabaría nunca de caer?.Gustaríame saber cantas millas descendín xa --dixo en voz alta--. Teño que estar bastante preto do centro da terra. Vexamos: creo que está a catro mil millas de profundidade...
Como vedes, Alicia aprendera algunhas cousas destas nas clases da escola, e aínda que non era un momento moi oportuno para mostrar os seus coñecementos, xa que non había ninguén alí que puidese escoitala, pareceulle que repetilo servíalle para repasar.

    Si, está debe de ser a distancia... pero pregúntome a que latitude ou lonxitude chegaría.

Alicia non tiña a menor idea do que era a latitude, nin tampouco a lonxitude, pero pareceulle ben dicir unhas palabras tan bonitas e impresionantes. Enseguida volveu empezar.


 Se cadra caio a través de toda a terra! Que divertido sería saír onde vive esta xente que anda cabeza abaixo! Os antipáticos, creo... (Agora Alicia alegrouse de que ninguén  estivese á escoitar, porque esta palabra non lle soaba do todo ben.) Pero entón terei que preguntarlles o nome do país. Por favor, señora, estamos en Nova Zelandia ou en Australia?"





A ver se eres quen de explicar de onde xurdiu a idea da caída polo burato do coello, por qué Carrol se detén a considerar a velociade da caída (ou o pozo é moi fondo ou alicia cae moi amodo) Que pasaría en realidade se Alicia puidera atravesar a TErra por ese tunel e saír a Nova Zelanda...?
Deixo  tres versiones cinematográficas diferentes da caída. Cál cres que fai mais xustiza á intención del autor?





No hay comentarios:

Publicar un comentario